اینک که به یاری مزدا تاج سلطنت ایران و بابل و کشورهای چهارگوشه جهان را به سر نهاده ام اعلام می کنم تا روزی که زنده هستم:

دین و آئین و رسوم ملتهایی که من پادشاه آنها هستم ، محترم خواهم شمرد و نخواهم گذاشت که حکام و زیر دستان من ملتهای دیگر را تحقیر نموده و یا به آنها توهین نمایند.

مرکز سلطنت خود را بر هیچ ملتی تحمیل نخواهم کرد و هر ملتی آزاد است که مرا به سلطنت خود قبول کند یا نکند.

تا روزی که پادشاه ایران هستم نخواهم گذاشت کسی به دیگری ظلم کند و اگر کسی مظلوم واقع شد حق او را از ظالم خواهم گرفت و ستمگر را مجازات خواهم کرد.

تا روزی که زنده ، هستم نخواهم گذاشت شخصی دیگری را به بیگاری بگیرد و بدون پرداخت مزد وی را به کار وا دارد.

هر کس آزاد است که هر دینی را میل دارد بپرستد و هر جا میل دارد سکونت کند و هر شغلی را که میل دارد در پیش بگیرد و مال خود را به هر نحو که خواست به مصرف برساند.

من تا روزی که به یاری مزدا رنده هستم نخئاهم گذاشت که مردان و زنان را به عنوان غلام و کنیز بفروشند و رسم بردگی باید به کلی از جهان بر افتد. من برایس همه مردم جامعه ای آرام فراهم ساختم و سلح و آرامش را به تمامی مردم عطا کردم.

از مزدا خواهانم که مرا در راه اجرای تعهداتی که نسبت به ملت های ایران و بابل و ملت های چها گوشه جهان بر عهده گرفته ام ، موفق گرداند.